The little prince

از مقدمه چینی بدم می آید سه سالی هست که چیزی ننوشتم  میروم سر اصل مطلب 

هر بار که در اوج تنهایی ام شازده کوچولو از سیارکش مرا می‌خواند هر بار که بازش میکنم جلوه ای جدید ازش را می بینم هر بار که می خوانمش با خودم می‌گویم یک نویسنده باید چقدر خلاق و چقدر باسواد باشد که کتابی بنوسید که حتی در خور فهم بچه دوتا ساله تا کهن سالی ۹۰ ساله باشد هر یک به طبع خود درکی ازش دارد اما من گویا عاشقش هستم عاشق جواب ندادن هایش سوال پرسیدن هایش گویا عظمتی در نگاهش است که از جهانی وسیع آمده نه از سیارکش که نگران بائوب هایش باشد که نکند آنقدر رشد کند که خانه اش تنگ شود اما من اجازه دادم بائوب هایم زیادی رشد کنند آنقدر که زندگی ام تنگ شود آنقدر بزرگ شدن که نفس کشیدن نیز سخت شده ست 

 

 

:)